Wat een gekko mij leerde

Over loslaten, liefde en licht

Toen ik ons vakantiehuis in Spanje binnenstapte, voelde ik het meteen.
Niet de frisse, lichte energie die ik soms tref op nieuwe plekken, maar een zware, drukkende aanwezigheid. Alsof muren konden fluisteren over oude emoties, onuitgesproken woorden en gebeurtenissen die lang geleden hadden plaatsgevonden. Mijn hart herkende het direct. Energie liegt niet.

De eerste dagen
De eerste dagen voelde ik een onrust die niet van mij was. Slapen ging ondiep, dromen werden onrustig en in sommige hoeken leek het licht minder fel te branden, zelfs midden op de dag. Het was alsof het huis zelf wachtte op iemand die het opnieuw kon laten ademen.

Mijn innerlijke besluit
Op een ochtend, terwijl de zon opkwam, wist ik: Ik ben hier niet toevallig.
Dit was een uitnodiging van het universum om niet alleen te genieten van mijn vakantie, maar ook mijn licht te laten schijnen waar het nodig was. Ik begon met gronding: mijn voeten stevig op de koele tegelvloer, ademend in het hier en nu. Daarna liet ik mijn hart openen en stelde ik me voor dat een zuivere, gouden stroom van licht door mij heen het hele huis vulde. Ik reinigde kamer voor kamer, soms zacht fluisterend soms in stilte. Ik visualiseerde hoe elke zware sluier oploste in het licht, en hoe liefde in elke hoek achterbleef.

Voor mijn gezin
Mijn gezin voelde de verandering. Er kwam iets meer rust, iets meer zachtheid in onze gesprekken.
De kinderen lachten lichter, de nachten werden kalmer. Het huis leek te ademen en ik ook.

De les die bleef hangen
Deze ervaring herinnerde me eraan dat we allemaal dragers van licht zijn.
We hoeven geen grote rituelen of ingewikkelde woorden te kennen alleen de bereidheid om aanwezig te zijn, te voelen en ons hart te openen.
En misschien… was dat precies waarom ik in dit huis terechtkwam.
Niet alleen om te rusten, maar om een stukje heling achter te laten.

Soms brengt het universum ons dan ook tekens op de meest onverwachte momenten. Tijdens de warmte van een zomeravond, ontmoette ik zo’n teken: een kleine gekko, verstopt tegen een witgekalkte muur, ogen vol licht en nieuwsgierigheid. Ik stond even stil. Niet omdat een gekko nu zo zeldzaam is in Spanje integendeel maar omdat ik voelde dat er meer was. Alsof dit kleine wezen iets kwam vertellen. Een fluistering van het universum, verpakt in een klein, levend lijfje.

De eerste blik
Zijn huid was doorschijnend, zachtroze met strepen. Het licht straalde over zijn lijfje, waardoor hij bijna opging in de muur. Toch voelde ik zijn aanwezigheid krachtig.
Op dat moment realiseerde ik me: de gekko is een meester in aanpassen.
Hij verandert niet zijn essentie maar weet precies hoe hij zich moet bewegen in de wereld om veilig en in balans te blijven.

De gekko heeft in veel culturen een bijzondere symboliek:

• Aanpassingsvermogen en overleving, het vermogen om lichtvoetig door het leven te bewegen, ook als de omgeving verandert.
• Loslaten en helen, een gekko kan zijn staart verliezen om te overleven en laat daarna een nieuwe groeien. Spiritueel is dit het ultieme symbool voor loslaten wat je niet meer dient, en jezelf weer opbouwen.
• Bescherming en geluk, in mediterrane huizen worden gekko’s vaak gezien als huisbeschermer, brenger van voorspoed en bewaker van positieve energie.

De boodschap die ik voelde
Die avond, in de stille hitte van Spanje, voelde ik dat de gekko me uitnodigde om te vertrouwen op mijn vermogen om me aan te passen. Om te weten dat ik altijd, hoe de omstandigheden ook veranderen, de kern van mezelf kan bewaren. En dat soms, net als een gekko, het nodig is iets los te laten een gedachte, een relatie, een gewoonte om lichter verder te kunnen.

Gekko en de liefde
Omdat ik op deze reis ook veel nadacht over verbinding en relaties, kwam er nog een tweede boodschap. De gecko fluisterde:
“Ware liefde is niet verstikkend. Het is beweeglijk, wendbaar, in staat zich aan te passen aan de seizoenen van het leven. Laat elkaar vrij, maar wees er voor elkaar wanneer het nodig is.”

Een klein wonder
Misschien was het slechts een gecko op een muur in Spanje.
Maar voor mij was het een klein wonder. Een ontmoeting die me eraan herinnerde dat de natuur, in haar eenvoud, de grootste leraar is. Sindsdien laat ik de gecko in mijn gedachten meereizen. Als een klein, stil baken dat zegt:
“Beweeg mee, laat los, en vertrouw op je eigen licht.”

De volgende keer dat je een gekko ziet in Spanje of ergens anders in de wereld sta even stil. Vraag jezelf af: Wat mag ik vandaag loslaten? Waar mag ik me soepeler bewegen?
Misschien ontdek je dat het antwoord al in je zit, en dat de gekko alleen maar de sleutel kwam brengen.

Liefs Wilma